Rozwód czy separacja to sytuacje trudne dla wszystkich osób w rodzinie, zarówno dla dorosłych, jak i dla dziecka. Obydwie te sytuacje mają negatywne konsekwencje.
Rozwód zajmuje drugie miejsce na liście najbardziej stresogennych sytuacji w życiu człowieka, którego efekty są często widoczne w funkcjonowaniu, emocjach, sposobie myślenia człowieka.
Rozwód najczęściej poprzedzony jest okresem podejmowania decyzji. Jest to okres, który często obfituje w kłótnie, pretensje, wzajemne oskarżenia, trudności z porozumieniem się, szukanie winnego. Niektórzy rodzice wciągają w tą walkę dziecko, inni myślą, że dziecko tego nie widzi, jest zbyt małe. Badania wykazują, że już bardzo małe dzieci reagują i zauważają sytuacje konfliktowe między rodzicami. Proces decyzyjny o rozwodzie, jeżeli są dzieci, wydłuża się i jest trudniejszy, gdyż dochodzi jeszcze pomysł, że może lepiej zostać razem, aby dziecko miało dom. Tylko jaki będzie ten dom? Pełen kłótni, oskarżeń?
Dziecko o rozstaniu należy poinformować dopiero wtedy kiedy decyzja rodziców będzie już pewna. Gdy będziecie na 100 procent przekonani, że rozstanie jest jedynym wyjściem. Mówieniu dziecku o rozstaniu, a potem ciągłe zmienianie postanowienia, to fundowanie mu ciągłej huśtawki nastrojów, niepewności, lęków, a po pewnym czasie nadziei, że może tym razem to, też tylko chwilowy kryzys. Starszym dzieciom powinniśmy powiedzieć o tym, jak najszybciej po podjęciu decyzji, szczególnie wtedy, gdy jest to związane z wyprowadzką jednego z rodziców. Dziecko powinno być na to przygotowane. Nie wolno go tym zaskoczyć, robić mu „niespodzianki” w postaci pustej szafki, braku rzeczy rodzica. Jeśli są to dzieci malutkie okres takiego przygotowania może być krótszy (ok. 2 – 3 tygodni przed wyprowadzką). Informacja ta nie będzie oczywiście dla dziecka łatwa. Musimy liczyć się z całą gamą emocji, która może pojawić się u dziecka.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
