Często ostatnie dwie grupy „łączy się” w jedną, gdyż mają sporo wspólnych cech. Oto one:
uczą się przez wykonywanie czynności i bezpośrednie zaangażowanie,
lubią emocje, ruch,
nie lubią czytać,
pamiętają, co sami wykonali,
muszą się poruszać, wiercić, coś trzymać,
tupią, gestykulują,
nie lubią słuchać.
mówią powoli,
preferują modele, prace praktyczne,
lubią projekty, dużo ruchu,
ważna dla nich jest idea.
Czynniki, które oddziałują na nasz mózg przyczyniają się do powstania nowych połączeń między komórkami nerwowymi. Powtarzające się bodźce i działania utrwalają określone drogi przekazu między narządami zmysłów a mózgiem. Im jest ich więcej, tym więcej tworzy się połączeń i powstają charakterystyczne dla każdego wzorce uczenia się. Wykorzystywanie w głównej mierze „najwygodniejszego” z kanałów (wzrokowego, słuchowego lub innych) sprawia, że staje się on dominujący i zaczynamy go używać w sposób automatyczny. Wykorzystywanie go podczas nauki sprawi, że będzie ona łatwiejsza i skuteczniejsza. Najlepsze efekty daje wspieranie go pozostałymi, w celu wzmocnienia śladu pamięciowego.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
