Rozwój seksualny przedszkolaków

Często zastanawiamy się, co jest normalnym zachowaniem seksualnym u dzieci, a co już patologią czy zaburzeniem. Najłatwiej to zobaczyć, jak podzielimy rozwój dziecka na etapy:

• Dziecko jak tylko się rodzi, ma kontakt z ciałem - matka przytula je do swojego ciepłego i nagiego ciała, karmi je piersią. Wtedy też wytwarza się między nimi szczególna więź. W tym kontakcie jest brak skrępowania, a swoboda ta tworzy podstawę do akceptacji ciała - dziecko zapamiętuje, że kontakt z nagą skórą, z jej ciepłem, jest czymś bardzo przyjemnym.
  

• Kolejny etap edukacji seksualnej odbywa się podczas kąpieli. Chłopiec, który ma mniej więcej dwa lata zauważa, że ma z przodu ciekawą część ciała. Normalnym zachowaniem jest badanie tego, co nieznane, więc chłopcy będą dotykać się, bawić. Dziewczynki również będą odczuwały przyjemność poprzez dotykanie się.
  

• Zabawy seksualne to naturalna faza rozwoju. Oprócz badania w „kąpieli”, dzieci lubią bawić się w  „doktora”. Zabawa ta polega na poznawaniu różnic i odmienności płci. Oprócz tego dziewczynki lubią bawić się w „małżeństwa” - odgrywają rolę żon, chcą całować się z mężami, używając do tego lalek, naśladując swoich rodziców. Dzieci również bawią się w pokazywanie – np. „goła pupa”. Przedszkolaki znają już swoje ciała, bawią się po prostu w ekscytujące gry i mają z tego wiele radości.
  

• Później przychodzi faza, kiedy dziewczynki próbują siusiać na stojąco, chłopcy zauważają te różnicę, zastanawiają się nad tym. Czteroletnie dzieci bawią się pępkiem, odczuwając przy tym radość.
  

• Dzieci komentują wydalanie, już w wieku 3 lat żądają przy tym prywatności postrzegając to doświadczenie jako intymne.

• Pięcioletnie dzieci znają różnice w budowie fizycznej, nie wywołują one już takiej ekscytacji - jest mniej gier seksualnych i zabaw w "pokazywanie", dzieci stają się bardziej wstydliwe, niechętnie rozbierają się w obecności osób trzecich.
  Dla nas dorosłych, rózne zachowania dziecka mogą być niezrozumiałe, wstydliwe. Jak powinniśmy postępować z naszymi maluchami?

• Bardzo istotna jest postawa rodziców. Nie możemy okazywać zaskoczenia i potępiać, ponieważ seks stanie się czymś mrocznym. Bardzo ważną rzeczą jest reakcja – nie powinniśmy reagować ze złością „nie dotykaj, nie bądź niegrzeczny” – gdyż dziecko nabierze przekonania, że zrobiło coś złego.
  

• To, że nasze dziecko interesuje się „tymi sprawami” oznacza, że rozwija się prawidłowo oraz, że przyszedł czas na uświadamianie seksualne dziecka. Można zacząć od odpowiedzi na proste pytanie dziecka „skąd się wziąłem?” lub „dlaczego moja siostra/braciszek jest w brzuchu u mamy? Trzylatkowi wystarczy odpowiedź, że wziął się z brzucha mamy. Czterolatkowi, pięciolatkowi, że nasionka rodziców się połączyły. Ważne jest, aby w odpowiedzi na pytanie pokazać dziecku, że jest owocem miłości; cudem, na który bardzo obydwoje czekali.
  

• Ważną rzeczą jest też nazywanie „tego”. Każda rodzina może wypracować sobie swój język, pieszczotliwy, trochę dziecięcy.
  

• Podczas rozmów, czy też zabaw dziecka w sferze seksu, przychodzi dobry moment na wprowadzanie granic i pewnych norm społecznych, np.: nago chodzimy tylko w łazience czy domu, podczas wakacji na plaży; lub tylko przy najbliższych; rozbieramy się tylko przed kąpielom, czy u lekarza, na basenie.

Najprościej możemy podzielić seksualność na dwie grupy: wynikającą z norm rozwojowych, oraz gdzie zachowania motywowane są potrzebą poznawczą. Wszystkie wymienione wyżej zachowania wynikają z tych sfer, dlatego są normalnym zjawiskiem!