Czy odwaga to brak strachu? Czy jest ona ważna w codziennym życiu? Czy można nauczyć dziecko odwagi?
Bycie asertywnym pomaga w byciu odważnym. Osoby asertywne potrafią uczciwie i stanowczo wyrażać swoje uczucia, potrzeby, opinie. Jednocześnie respektują pragnienia i prawa innych. Jeśli jest taka potrzeba, odważnie mówią „nie”, potrafią się przeciwstawić naciskom. Rodzice powinni nauczyć dzieci umiejętności asertywnego zachowania.
Przekazanie dzieciom wartości, wzorców zachowań, poglądów, norm postępowań jest podstawą do wykształcenia cennych postaw życiowych. Wychowanie do odpowiedzialności społecznej, to jeden z ważnych obowiązków rodziców. W dzieciństwie należy zacząć „formować” człowieka zdolnego do współczucia, gotowego do niesienia pomocy i ceniącego uczciwość.
Relacje z rodzicami mają wielki wpływ na wychowanie odważnego człowieka. Dziecko powinno czuć zrozumienie i akceptację. Jeśli zachowa się źle, musi wiedzieć, że ma szansę poprawy, że rodzic go nie odtrąci, nie obrazi się. Wtedy będzie miało odwagę na aktywne działania. Uwierzy, że jeśli coś mu „nie wyjdzie”, to nic wielkiego się nie stanie i można naprawić błąd.
Rodzic zbyt wymagający, wymuszający na dziecku wiele działań, wprowadzający zbyt dużą dyscyplinę, nie ma szansy na wychowanie odważnego potomka. Dzieci, które zaznały braku zrozumienia i przemocy, wyrosną na bojaźliwego, nieśmiałego i zamkniętego w sobie człowieka.
Rodzice, którzy dbają o wychowanie samodzielnego potomka, mają większą pewność, że ich dziecko lepiej sobie poradzi w sytuacjach wymagających odwagi. Samodzielnie, niezależnie myślący człowiek, jest bardziej zaradny i odpowiedzialny za swoje czyny.
Rodzice powinni chwalić dziecko za odwagę. Promowanie takich postaw wpłynie na chęć powtarzania ich. Zadowolenie mamy i taty jest największą nagrodą. Istnieją jednak tacy rodzice, którzy wręcz są zadowoleni, że ich dziecko jest lękliwe. Takiego potomka łatwo wychować, jest grzeczny i posłuszny. Dziecko odważne bywa kłopotliwe. Ciągle czegoś chce, ma swoje zdanie, jest zbyt „ciekawskie” i otwarte.
Odważna postawa charakteryzuje osoby twórcze, gotowe do podejmowania ryzyka i ciekawe świata. Zachęcanie dzieci do nowych wyzwań, poszukiwania interesujących rozwiązań, podejmowania niecodziennych działań, przyczyni się do wychowania śmiałych i nieustraszonych ludzi.
Rodzice nie powinni nadmiernie chronić dziecka przed trudnymi sytuacjami. Musi mieć ono szanse na sprawdzenie się i uwierzenie w swoje możliwości. Stwarzanie warunków, w których potomek będzie mógł pokonać strach, również pomaga w kształtowaniu odwagi. Trudne sytuacje wywołują stres i właśnie wtedy można przekonać się o swojej sile. Odwagi uczymy się w sytuacji ryzyka i możliwości poniesienia porażki.
Przykład własny, to jedna z najskuteczniejszych metod wychowawczych. Rodzice, którzy odważnie przeciwstawiają się przemocy, nie obawiają się wyrażania swojego zdania, dzielnie podejmują wyzwania, są najlepszym wzorcem postępowania. To mama i tata mogą przekazać dziecku, że odwaga jest siłą i energią potrzebną we wszystkich dziedzinach życia.
Odwaga to nie tylko wielkie czyny bohaterskie, ale codzienna postawa życiowa. Dzięki niej łatwiej bronić się przed przemocą, wspierać potrzebujących i sprzeciwiać się zachowaniom aspołecznym.
„Brakiem odwagi jest wiedzieć co prawe, lecz tego nie czynić.” – Konfucjusz
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
