Dzieci w wieku przedszkolnym są zazwyczaj przestraszone i przygnębione. Podejmują działania, które mogłyby połączyć rodziców.
Chcą namówić rodziców na wspólny spacer, proponują, aby tatuś pocałował mamusię itp. W przedszkolu nauczyciele zauważają zmiany w zachowaniu. Pojawiają się zachowania agresywne, nie chcą zostać w przedszkolu. Jeżeli miały już za sobą trening czystości, pojawia się regres np. moczenie nocne.
Dzieci w młodszym wieku szkolnym nadal przeżywają żal i smutek, ale tutaj pojawia się jeszcze gniew. Najczęściej kierowany jest on do rodzica, z którym mieszka. Często gniew ten łączy się z oskarżaniem tego rodzica i przypisywaniem mu winy za całą sytuację. Ojciec bywa wtedy idealizowany i pojawia się tęsknota za nim.
Dojrzewająca młodzież mniej chętnie wyraża swoje uczucia, tłumi je w sobie. Szuka akceptacji w grupie rówieśniczej lub zawiązuje koalicję z jednym z rodziców, negując drugiego.
Proces radzenia sobie z rozwodem przypomina proces radzenia sobie z żałobą po śmierci, stracie kogoś bliskiego. Początkowo pojawia się smutek, potem gniew, zaprzeczanie, a dopiero po jakimś czasie (około 1 – 2 lata) próba pogodzenia się z tą sytuacją.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
