Około siódmego miesiąca dziecko porzuca pozycję leżąca i zaczyna aktywnie się przemieszczać. Potrafi dość dobrze przenosić ciężar ciała. Doskonali reakcje równoważne, ruchy rotacyjne (obrotowe), między innymi robi tzw. pivoty, czyli obroty wokół osi pępka. Ponadto zaczyna teraz pełzać w przód (dotychczas pełzanie odbywało się jedynie do tyłu). Maluszek jest coraz bardziej zainteresowany otaczającym go światem, dlatego chętnie siedzi w wózeczku podczas spaceru podtrzymując się poręczy i obserwuje wszelkie zmiany. Jeszcze nie potrafi dobrze samodzielnie i stabilnie siedzieć, gdyż jego reakcje równoważne w tej pozycji nie są jeszcze dobrze opanowane. Dziecko próbuje także unosić miednicę i tułów do góry, podpierając się dłońmi i stopami o podłoże.

To są próby przygotowujące do dalszych etapów rozwoju, tj. raczkowanie, stanie i w rezultacie chodzenia. Oczywiście niektóre z niemowlaków podejmują próby stawania trzymając się np. szczebelków łóżeczka, jednak nie starajmy przyspieszać tego etapu, gdyż tylko nieliczne dzieci są już wystarczająco silne mięśniowo. Zazwyczaj ta umiejętność rozwija się około dziewiątego miesiąca życia dziecka.

Około siódmego miesiąca życia pojawia się tzw. odruch Landaua – ułatwia dziecku leżenie na brzuchu z uniesioną głową. Utrzymuje się on do około trzeciego roku życia. W tym okresie pojawia się także odruch prostowania zwany – „Gotowość do skoku”– dzięki któremu dziecko uzyskuje może samodzielnie siedzieć oraz uzyskać pozycję czworonożną.

Maluch zaczyna powoli rozumieć znaczenie słowa "nie". Samo stara się odpowiednio modulować swoim głosem, tak, by intonacyjnie wydawane przez niego dźwięki przypominały brzmienie konkretnych wyrazów. Dotyczy to zwłaszcza zawieszania głosu na wysokich tonach. Maluszek zaczyna coraz więcej szczegółowych cech przedmiotów. Dostrzega także, że zabawka, która jest np. częściowo zasłonięta kocem wcale nie przestaje istnieć, i można ją stamtąd wyjąć. Warto w tym okresie bawić się z dzieckiem w znikające i pojawiające się przedmioty. Wywoła to u dziecka wiele radości, jednocześnie ucząc go spostrzegawczości i zapamiętywania.

Dziecko dużo silniej i z większą ekspresją wyraża swój gniew i radość. Można zaobserwować to w sytuacji, kiedy maluch otrzyma inną zabawkę niż chciał. Dotychczas nie stanowiło to dla niego większej różnicy, teraz mocno okaże nam swoje niezadowolenie z tego faktu. Kiedy natomiast uda mu się „narozrabiać”, np. powyrzuca zabawki z łóżeczka będzie przykładem najszczęśliwszego dziecka na świecie. Są to początkowe przejawy kształtowania się woli dziecka. Dziecko w tym wieku potrafi także dość wyraźnie okazywać swój lęk. Najczęściej okazuje to krzykiem, płaczem, zamykaniem oczu, odwracaniem głowy od czegoś czego się przestraszyło.

Maluch dobrze rozróżnia także nastroje i emocje swoich rodziców. W tym okresie również wytwarza się głęboka więź uczuciowa między dzieckiem a matką, maluch bardzo nie lubi się z nią rozstawać. Jednocześnie mocno przywiązuje się emocjonalnie do pozostałych, bliskich mu osób.

Bardzo cieszy się wszelkimi przejawami interakcji społecznych. Stara się już dość aktywnie uczestniczyć w rozmowach dorosłych gaworząc i machając rączkami. Rozróżnia już osoby, które lubi od tych, które mu się nie spodobały z jakiegoś powodu. Potrafi okazać im swoje pozytywne emocje lub wręcz swoją niechęć i dezaprobatę. Dziecko bacznie obserwuje reakcje dorosłych w różnych sytuacjach i koduje te informacje. Dzięki nim, potrafi zaaranżować sytuacje, w których możecie wspólnie się pośmiać. Słysząc własne imię reaguje odwróceniem głowy, a także gaworzeniem i uśmiechem. Dziecko zaczyna utożsamiać się z imieniem, dlatego warto w tym okresie wielokrotnie się tak do niego zwracać.