Wychowanie dziecka to długi proces. Większość rodziców chce zrobić to jak najlepiej, nie chce zaniedbać wychowania swojego dziecka.
Jednak praca, duża liczba obowiązków sprawia, że często , wychowanie schodzi na dalszy plan. Usprawiedliwiane jest to słowami, że zarabiamy na wychowanie dziecka, że przecież po pracy spędzamy z nim parę godzin, a że są to najczęściej godziny spędzone przed telewizorem, a dziecko bawi się gdzieś w tle – o tym zapominamy. Jak już wspomniałam wychowanie to proces, który wymaga przede wszystkim od nas zaangażowania i aktywności. A czego, jakich zachowań należy w tym procesie unikać?
1.Przekazywanie dzieciom swoich negatywnych przekonań.
Każdy z nas żyje z pewnego rodzaju przekonaniami o sobie, o świecie, o innych ludziach. Część z nich kieruje naszym życiem i wpływa na nie w pozytywny sposób, ale niektóre z nich utrudniają nasze życie. Wiara w nie obniża nasze samopoczucie, poczucie własnej wartości. Często wiara w nie jest tak silna, że przekazuje je dzieciom i chcemy, aby one żyły według tych przekonań.
Do przekonań tego typu należą:
- wszystko muszę robić dobrze – takie przekonanie najczęściej zaszczepiają rodzice, którzy wymagają, aby dziecko robiło coś co je nie interesuje lub nie akceptują niczego co nie sięga ideału. Spójrzcie na to obiektywnie. Czy jest człowiek, który wszystko wykonuj dobrze? Nie ma takich ludzi i nie ma takich dzieci. U dziecka, które jest ganione nawet za najmniejsze uchybienie spada wiara w swoje możliwości i w siebie. Jak temu zapowiedz? Powinniście dawać dziecku szansę na podejmowanie różnorodnych działań, rozwój zainteresowań, które być może nie są zgodne z waszymi wyobrażeniami, ale są interesujące dla dziecka oraz docenianie wysiłków podejmowanych przez waszą pociechę, a nie osiągnięć.
- ja to moje osiągnięcia, znaczę tyle, co moje osiągnięcia – jest to przekonanie bliskie pierwszemu. Dziecko rozumie to tak, iż jeżeli coś mu się uda to zasługuje na miłość rodzica, a jeśli nie wyjdzie mu to rodzic je odtrąci. Takie rozumienie miłości przez dziecko to wynik działań rodzica, który przytula, cieszy się z bycia z dzieckiem i dzieckiem tylko wtedy, gdy wszystko jest o.k. A miłość do dziecka powinna być bezwarunkowa. Możemy nie akceptować pewnych zachowań dziecka, ale to nie powinno warunkować naszej miłości do niego.
- istnieją złe uczucia – w zakresie uczuć istnieje wiele stereotypów. Jeden z nich dotyczy podziału uczuć na uczucia przeznaczone dla mężczyzn i uczucia przeznaczone dla kobiet. Od najmłodszych lat są one wpajane dzieciom. Chłopcom nie wolno płakać i wstydzić się, dziewczynkom nie wolno się złościć. Z takimi przekonaniami wchodzą oni w dorosłe życie i przekazują je kolejnemu pokoleniu. Są też rodziny, które nie pozwalają na przeżywanie niektórych z uczuć. Moi pacjenci często mówią u mnie w domu nie wolno było okazywać złości, albo u nas w domu nie można było się cieszyć, być zadowolonym. Takie osoby jako rodzic często (jeszcze przed terapią) zakorzeniają taki sposób myślenia swoim dzieciom. Powinniście uświadamiać waszym dzieciom, że nie ma uczuć złych, wszystkie są dozwolone. Ważne jest natomiast sposób w jaki zostaną wyrażone.
- wszyscy muszą mnie lubić – niestety w rzeczywistym świecie nie jest to możliwe. Musicie pokazać waszym dzieciom, że w życiu pojawiają się także konflikty, że mogą spotykać na swojej drodze osoby, które nie będą do końca z nimi się zgadzać, ale to nie oznacza, że z nimi jest coś nie w porządku tylko znaczy, że ktoś ma inny punkt widzenia.
- nie wolno popełniać błędów – popełnianie błędów jest ludzkie. Każdemu z nas się zdarza. Jednak niektórzy z nas nie dopuszczają tego do siebie i to przekazują dzieciom. Natomiast dzieci, które słyszą od rodzica nie udało mi się, zdarza się, rozumieją i czują, że im też tak może się zdarzyć, a niepowodzenie traktują jako dodatkowe doświadczenie, a nie katastrofę.
2. Prowokowanie złego zachowania
Wszystkie dzieci pragną być zauważane przez swoich rodziców. Niestety często zdarza się tak, iż są zauważane lub rodzice poświęcają im więcej uwagi, są bardziej zaangażowani tylko wtedy, gdy dziecko zrobi coś źle, zachowa się niezgodnie z ich oczekiwaniami. W związku z tym dziecko uczy cię – jak zrobię coś źle to mamusia albo tatuś będą mieli dla mnie czas i coraz częściej sięga po zachowania z tej grupy.
Aby tego uniknąć rodzic musi zauważać sytuacje i chwalić czas, gdy negatywne zachowanie dziecka nie pojawiło się. Chwalić konkretne zachowania dziecka, a nie stosować pochwały ogólne. Nie mów, ale dobrze się zachowałeś tylko powiedz konkret. Zauważ nawet najmniejszy krok, który zbliża twoje dziecko do pożądanego zachowania, możesz czasami nagrodzić takie zachowanie.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
