"Dzieci wybitnie zdolne są uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które potrzebują większej samodzielności, trudniejszego materiału nauczania, szybszego tempa realizowania programu, mniejszej liczby powtórek, gdyż inaczej po prostu nudzą się na lekcji."
M. Bogdanowicz
Cele i metody pracy z konkretnym uczniem powinny wynikać z dobrej diagnozy jego możliwości. Jej efektem powinien być plan pracy, uwzględniający wszystkie najważniejsze obszary funkcjonowania dziecka. Aby to się udało, niezbędna jest skuteczna współpraca rodziców ze szkołą i innymi specjalistami pracującymi z dzieckiem (trener, instruktor, psycholog i in.). W efekcie wspólnych ustaleń można/warto zaplanować:
• Działania mające na celu pomoc dziecku w rozpoznaniu własnych mocnych stron, talentów, ponadprzeciętnych możliwości, czy zainteresowań.
• Adekwatne formy pracy/zajęć dostosowane do typu uzdolnień ucznia.
• Stopniowe zwiększanie stawianych dziecku wymagań, nie przekraczające jednak jego indywidualnych możliwości. W przypadku ucznia wybitnie zdolnego - nauczanie przedmiotu w zakresie szerszym niż programowy.
• W miarę możliwości organizacja pracy na lekcjach uwzględniającą potrzeby dziecka zdolnego: powierzanie uczniowi zadań mających charakter wyzwania intelektualnego, skłanianie do pracy typu „badania naukowe”, ciekawe prowadzenie lekcji, wprowadzanie inspirujących materiałów, wykorzystywanie wiadomości pozaszkolnych uczniów i in.
• Przydzielenie zdolnemu uczniowi funkcji np. asystenta nauczyciela, prowadzenie przez niego zajęć, zaangażowanie w pomoc i wyjaśnianie materiału kolegom mającym trudność ze zrozumieniem danej partii materiału, opracowywanie dodatkowych referatów – stwarzanie motywacji do zdobywania wiedzy, jej ujawniania i dzielenia się nią z innymi.
• Umożliwienie indywidualnego programu lub toku nauki z poszczególnych przedmiotów, o ile dziecko wykazuje ponadprzeciętne zainteresowania i uzdolnienia w danej dziedzinie. (Zasady przyznawania indywidualnego toku nauczania określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dn. 19 grudnia 2001 roku w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki.)
• Zachęcanie ucznia do konfrontacji wiedzy w konkursach, olimpiadach.
• Zachęcanie do korzystania z rozmaitych zajęć pozalekcyjnych w celu rozwijania zainteresowań, aktywności poznawczej, jak również kompetencji społecznych, np. poprzez działalność w harcerstwie.
• Wskazywanie dodatkowych źródeł informacji, zachęcanie do ich wykorzystywania.
• Typowanie i zachęcanie uczniów do ubiegania się o stypendia dla uczniów wybitnie zdolnych.
• Chwalenie dziecka, docenianie sukcesów, wzmacnianie go za podejmowany wysiłek związany z wykonywaniem nadprogramowych zadań.
• Stwarzanie atmosfery akceptacji dla porażek dziecka, traktowanie ich jako naturalnego i niezbędnego elementu procesu uczenia się, rozmowy na ten temat. Jest to szczególnie ważne, gdyż bardzo często niepowodzenie nie pasuje do obrazu siebie, jaki wytwarza utalentowane dziecko.
• W razie pojawienia/nasilenia się problemów emocjonalno-społecznych u dziecka, bądź też wystąpienia sytuacji, w której uczeń wyraźnego funkcjonuje w szkole poniżej swoich możliwości, udzielenie mu pomocy psychologiczno – pedagogicznej.
• Dbałość o właściwy tryb życia dziecka, równoważenie czasu poświęcanego na naukę i na relaks, na kontakt z rówieśnikami, aktywność fizyczną. Troską rodziców powinno być to, by ich dziecko umiało znajdować w ciągu dnia czas na naukę i pracę, ale także na przyjemność, odpoczynek i zabawę. A to wszystko po to, by ze zdolnego ucznia nie wyrósł mały (a potem już dorosły) pracoholik.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
