Dojrzałość szkolna nie jest jak często myślą rodzice naturalnym (uwarunkowanym biologicznie) etapem rozwoju, lecz składają się na nią różnorodne doświadczenia dziecka w sferze motorycznej, umysłowej, emocjonalnej i społecznej. Ważny jest dotychczasowy przebieg życia dziecka, a mianowicie czy uczęszczało ono, czy też nie do przedszkola, czy miało okazję uczyć się współdziałania z innymi dziećmi, czy pozostawało bez opieki rodziców/dziadków na dłuższy czas, czy w przypadku problemów w rozwoju psychoruchowym rodzice i nauczyciele przedszkolni starali się zagwarantować mu odpowiednie formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Rola rodzica w osiąganiu przez dziecko dojrzałości szkolnej jest rolą najważniejszą, instytucje pełnią rolę pomocniczą, bo to w domu już od najmłodszych lat następuje bądź nie prawidłowy rozwój naszego dziecka. Co może i powinien zrobić w takim razie rodzic aby spełnić swoje zadanie jak najlepiej?
- poszerzać dziecka wiadomości o otaczającym świecie i sobie (chociażby co robią rodzice w pracy, gdzie mieszka, kiedy się urodził)
- jak najczęściej rozmawiać z dziećmi o ich emocjach (kiedy płaczę, kiedy się śmieję, czego się boję.. )
- stwarzać sytuacje w których dziecko ma możliwość jak najwcześniejszych relacji z innymi dziećmi, uczyć dzielenia się i współpracy, uczyć dzieci gier zespołowych, w których trzeba czekać na swoją kolej
- nie przyzwyczajać dziecka do swojej ciągłej obecności, nie rozwiązywać za dziecko wszystkich problemów, uczyć słuchania innych
- jak najczęściej rozmawiać z nauczycielem dziecka w przedszkolu, w przypadku zauważonych ewentualnych nieprawidłowości jak najszybciej skonsultować je ze specjalistami (w żadnym wypadku nie czekać aż wyrośnie samo)
- zachęcać do samodzielności, nie wyręczać w robieniu rzeczy, które dziecko potrafi robić lub powinno się już tej czynności uczyć, nagradzać za dążenie do osiągnięcia jakiegoś celu a nie za efekty
- bawić się z dzieckiem w jak najwięcej zabaw stwarzających mu możliwość rozwoju sprawności potrzebnych do nauki pisania i czytania (to nie to samo co uczyć pisać i czytać)
- planować wspólne wycieczki, wyjazdy, odwiedzać różne ciekawe miejsca
- umacniać wiarę w siebie, towarzyszyć mu i być jego wsparciem na każdym etapie rozwoju.
Trwa wysyłanie Twojej oceny...
